- Φατιμίδες
- Μουσουλμανική σχιιτική δυναστεία, που εγκαθιδρύθηκε κατά το τέλος του 9ου και τις αρχές του 10ου αι., μετά τη διάλυση του χαλιφάτου των Αβασιδών. Ιδρυτής της υπήρξε ο Ουμπεΐντ-Αλλάχ, ο οποίος, αφού ανακηρύχθηκε απόγονος της Φατίμα, κόρης του Μωάμεθ, και αλ-Μάχντι (= ο μεσσίας), που ήρθε για να κατακτήσει τη Γη και να εξοντώσει τους απίστους, αυτοαποκλήθηκε μοναδικός νόμιμος χαλίφης απεσταλμένος από τον Αλλάχ για να πραγματοποιήσει την ένωση των ισλαμικών λαών και την παγκόσμια μουσουλμανική μοναρχία. Ο Ουμπεΐντ-Αλλάχ κατάφερε, σε σύντομο χρονικό διάστημα, να ιδρύσει μια εκτεταμένη αυτοκρατορία στη βόρεια Αφρική, από τη Λιβύη έως το Μαρόκο. Μετά τον θάνατό του (934) το έργο του συνέχισαν οι διάδοχοί του, οι οποίοι έφτασαν έως τη Σικελία, την Καλαβρία και τη Σαρδηνία. Κατά το δεύτερο μισό του ίδιου αιώνα, το τέταρτο μέλος της δυναστείας, ο Μά’αντ αλ-Μου’ιζ (Μεχεντία 931 – Κάιρο 975), που ανέβηκε στον θρόνο το 952, κατέκτησε την Αίγυπτο με τη βοήθεια του στρατηγού Τζάουχαρ ας-Σικίλι και μετέφερε την έδρα του εκεί αφήνοντας την Τυνησία –απ’ όπου καταγόταν η δυναστεία και είχε την πρωτεύουσα της, την Αλ-Μαλιντίγια– σε υποτελείς φυλάρχους. Με την κατάκτηση της Χετζάζης αργότερα, της Παλαιστίνης και της Συρίας, που πραγματοποιήθηκε και πάλι από τον αλ-Μου’ιζ, η αυτοκρατορία των Φ. έγινε το μεγαλύτερο μουσουλμανικό κράτος της Μεσογείου και έφτασε στη μεγαλύτερη έκταση και δύναμή του, ενώ οι διάφορες περιοχές που περιλάμβανε, και ιδιαίτερα η Αίγυπτος, περνούσαν μια από τις περιόδους της μεγαλύτερης λαμπρότητας και ευημερίας στην ιστορία, ευημερίας που διήρκησε έως τα τέλη σχεδόν του 11ου αι. Η παρακμή των Φ. άρχισε κατά το δεύτερο μισό του 11ου αι., εποχή που έχασαν τη Σικελία από τον Ρογήρο τον Νορμανδό και την Ιερουσαλήμ, με το μεγαλύτερο μέρος των ασιατικών κτήσεων, από τους Σταυροφόρους. Και στο εσωτερικό όμως θρησκευτικά σχίσματα και δυναστικοί αγώνες υπονόμευσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα τη δύναμή τους. Το τέλος επήλθε όταν ο Σαλαδίνος νίκησε το 1171 το δέκατο τέταρτο μέλος της δυναστείας, τον Αμπντ-Αλλάχ αλ-Αντίντ, θέτοντας τέρμα στο χαλιφάτο των Φ. της Αιγύπτου και ξαναφέρνοντας τη χώρα στη σουνιτική ορθοδοξία.
Μεγάλη υπήρξε η συμβολή των Φ. στα γράμματα και στις επιστήμες: ευνόησαν και ενθάρρυναν τις σπουδές της φιλοσοφίας, των μαθηματικών και της ιατρικής, που χάρη στην υποστήριξή τους σημείωσε αξιόλογες προόδους. Με το όνομά τους εξάλλου είναι συνδεδεμένη και μεγάλη ανάπτυξη των καλών τεχνών, που παρήγαγαν έργα αξίας, ιδιαίτερα από ορεία κρύσταλλο, ορείχαλκο και μαγιόλικα και αργότερα γλυπτά από ελεφαντόδοντο και ξύλο. Στην αρχιτεκτονική ο φατιμιδικός ρυθμός εμφανίζεται προπάντων στο Κάιρο και σε μερικά τζαμιά που χτίστηκαν μεταξύ του 10ου και του 12ου αιώνα, αλλά είναι εμφανής και στα διάσπαρτα οικοδομήματα της εποχής εκείνης σε όλη τη βόρεια Αφρική και στη Σικελία.
Φατιμιδική τέχνη: ορειχάλκινος γρύπας χρονολογούμενος στον 10ο - 11o αιώνα (καθεδρικός ναός, Πίζα).
Dictionary of Greek. 2013.